Myślę, że oczywistym jest to, iż rozmowy odciągające nas od praktyki buddyjskiej, kotwiczą nas w świecie, utrudniają skupienie się na tym co prowadzi do odpuszczenia cierpienia, za to przyciągają przeszkody dla umysłu.
Próżne rozmowy tworzą:
Pożądanie gdy mówimy o jedzeniu.
Gniew gdy mówimy o polityce.
Lęk gdy mówimy o wojnie.
Smutek gdy mówimy o przeszłości.
Otępienie gdy mówimy o bzdurach.
Natomiast gdy mówimy o Dahmmie:
Wyzwala się radość z postępów na ścieżce.
Ogarnia błogość z nabywanej mądrości.
Nachodzi energia z rozpraw o nadchodzącej śmierci.
Równowaga ze zrozumienia.
Odwaga z inspiracji.